Skip to main content
BlogIvo

Mijn – innerlijk – verhaal

By 29/11/2018september 13th, 2019No Comments

Mijn  – innerlijk –  verhaal

Vorige maand heb ik mezelf – eindelijk  een achtdaagse Japanse Zen-retreat gegund in Assendorf Duitsland.
Even uit de rush van mijn Orsmolen-bestaan.
Chris vond dat ik het verdiend had, na de overstromingsdrukte van deze zomer.
Het zal wel waar zijn zeker? In ieder geval heb ik het met veel liefde aangenomen.

Onze dag begon in de vroege morgen, om 3u50. Rinkelend gewekt.
Om 4u20 zaten we allen op de mat  te mediteren. ZAZEN. Onbeweeglijk, in alle stilte,  zitten in kleermakerszit. Alle mogelijke bewegingen en afleidingen verdragen en loslaten.
Hoe meer je accepteert dat er van alles beweegt, en jeukt, en trekt, en je tracht af te leiden, des te sneller de onrust wegtrekt. Blijkbaar verandert het zichzelf.
En verschijnt je innerlijke stilte.
In de voormiddag werkzaamheden: met 80 deelnemers allerlei opruiming- en verbouwingswerkzaamheden op de kloosterboerderij. Er voluit invliegen doet deugd na al dat stilzitten.
Gedisciplineerd allen samen aan tafel, met de nodige gebeden en buigingen.
Om 13.30: meditatie. 14.30:  lezing van de Roshi, in het Japans. Anderhalf uur, zitten en luisteren, “dat is toch niet vol te houden”.
Toen bedacht ik mij: “in onze ego-denken onder-scheiden we ons van elkaar. Maar diep in ons zijn we allen eigenlijk samen EEN mensheid, EEN bewustzijn. En begrijpen we elkaar, zonder woorden, net als kinderen hoe vreemd ze van elkaar ook maar zijn, zonder enige uitleg zomaar samen spelen, vanuit hun buik.”
Die ervaring van EEN-ZIJN, helemaal dezelfde zijn, vanuit dat buikgevoel volledig aansluiten met de lezing van Roshi  in het Japans, waar ik mentaal geen jota van begreep, maakt nu voor mij elk contact veel intenser en vanzelfsprekender. Ik hoef minder en minder inhoud, die er toch al is, te zoeken.
In dat ZIJN, EEN-zijn laat ik mij meer en meer leiden door wat aanwezig  is, wat zich intuïtief aandient, alsof ik natuurlijk meestroom, laten gebeuren, gewone overgave.
In dat EEN-ZIJN verdwijnen ook het verschillend zijn; het denken in meer en minder zijn; de illusie van het anders zijn, de afstandelijkheid, die dat met zich mee brengt.
En dat voelt heel prettig. Lekker.
In deze stilte-week gaf ik ook meer ruimte aan mijn innerlijk verhaal. Een intense ervaring, een wisseling van gewaarzijn, gedachten, gevoelens aansluitend met mezelf. Ik en mezelf, veilig genoeg om toe te laten van datgene dat zich wil tonen. Kracht van kwetsbaarheid, in het accepteren en laten zijn.

Nu een maand verder geniet ik nog steeds van dit oorspronkelijk gewaarzijn!
En voel ik steeds duidelijker wanneer het innerlijk verhaal plaats dient te maken voor het uiterlijk vertoon, de orde van de dag én ook wanneer ik vanuit mijn innerlijk zijn mezelf en mijn familie kan tegemoet komen.

Dit wil ik graag met jullie delen in een stilte-midweek tussen Kerst en Nieuw, waar we tijd en ruimte geven om beZINnen en vanuit het Oorspronkelijk Gewaarzijn meer bij onszelf, én de ander te komen, zodat wij vrijelijk en helder makkelijker kunnen aansluiten bij HIER en NU, dat zich eeuwig vernieuwt.

Van harte welkom!
Ivo