Meditatie verwijst naar een wijd spectrum van geestelijke oefeningen. Het woord komt van het Latijnse woord meditatio, dat op zijn beurt afgeleid is van het werkwoord “meditari” dat nadenken, overdenken betekent. Er kan onderscheid gemaakt worden tussen contemplatie, concentratie-meditatie en vipassanameditatie. Binnen die drie vormen bestaan vele varianten.
Contemplatie
In het Christendom wordt met meditatie vaak contemplatie bedoeld. Contemplatie is de beschouwing van een tekst uit de Bijbeltekst of een gebeurtenis uit het leven van Jezus, waardoor deze tekst of gebeurtenis betekenis krijgt en verinnerlijkt wordt. Voorbeelden hiervan zijn de verzoekingen van Jezus in de woestijn, of het lijden van Christus. Vaak gaat deze vorm van meditatie met een vorm van devotie gepaard.
Meditatie betekent in de westelijke traditie ook peinzen over iets, zoals Descartes zijn werken ook meditaties noemde: dieper doordenken over iets, over fundamentele vragen of problemen.
Concentratie-meditatie
Bij concentratie-meditatie wordt de aandacht geconcentreerd op een object, beeld of geluid, bijvoorbeeld (een) god, een kaarsvlam, de ademhaling, of elementen uit de natuur.
Deze vorm van meditatie kent een objectgerichte fase en een objectvrije fase.
Objectgerichte meditatie
Objectgerichte meditatie bestaat uit het richten van de aandacht op één punt. Na enige oefening wordt ontdekt dat de aandacht niet meer zo snel wordt afgeleid door impulsen van buitenaf of van binnenuit. Dit wordt het eenpuntig maken van de aandacht genoemd. Vormen van zulke objectgerichte meditatievormen zijn bijvoorbeeld transcendente meditatie en het centrerend gebed.
