ZENKLOOSTER
Zopas heb ik een meditatieweek in een Japans Zenklooster in Assendorf achter de rug. 10 uur ZEN-Meditatie : het grootste deel in STILTE zitten.
Ik werd geconfronteerd met allerlei afleidingen die als duiveltjes komen opzetten. Kunst is om daardoor niet te laten vangen, want zodoende verdwijnt mijn openheid, en word ik in het zoveelste ingebeelde denkmodule meegesleept,…en tot ik daar plots weer uitval, en besef dat ik op een mat zit met 70 anderen in het klooster in Assendorf, Duitsland. Met veel gelatenheid heb ik al die escapades ondergaan, en kwam ik steeds beter besef dat deze ingebeelde gedachtenkronkels er altijd zijn.
ZAZEN
Al zittend steeds weer terugkeren naar het ervaren van de werkelijkheid. En de eerste werkelijkheid die wij al ervarend mogen tegenkomen, is die van ons lichaam, onze lichamelijkheid. Leven vanuit je W.O.R.T.E.L.S.
Hoe meer wij open komen voor de aanwezige oorspronkelijk gewaarwordingen op de voorgrond, des te makkelijker de STILTE op de duur op de achtergrond verschijnt.
En daar gaat het om.
Steeds minder identificatie met het denken, dat niet meer is dan een van onze vele functies, om in de dagelijkse praktijk beter met de werkelijkheid te kunnen omgaan. STILTE zijn. De universele stilte, hier en nu, overal en altijd.Regelmatig werden teksten als mantra’s vrij krachtig en monotoon gezongen, zodat je hele lichaam trillend ervaren kon worden.
STILTE SAMEN ERVAREN
Samen op spiritueel pad gaan, is heel bijzonder. Omdat je ervaringen kan delen.
Zodoende kan je jezelf en de ander bevragen, en een en ander samen verder uitdiepen.
Steeds verder , en nog verder.
Hoe ervaar jij je lichaam als energie?
Sluit die energie aan bij de omgeving?
Ervaar je jezelf nog als persoon?
Naarmate dat we onszelf ervaringsgericht leren kennen, beter en beter, des te makkelijker we ons empatisch kunnen in-tunen op het bewustzijnsniveau van de andere.
STIL ZIJN BIJ ONZE VOOROUDERS
Samen met mijn gezin, Chris, Zander en hond Flex zijn we in Passendaele.
We bezoeken het Tine Cot Cemetery.
De gedachtenmolen valt stil met het aanschouwen van het tafereel. Geen behoefte om woorden te geven aan ons gevoel; heimwee, gemis, maar ook warmte, geborgenheid en liefde en nog veel meer. “long beyond love…”
We zijn als vanzelf bij familie en vrienden die al afscheid hebben genomen en warm in ons hart leven.
En ook vanuit het instituut; dag Ruud, dag Angelique, dag Henk, dag Thomas, dag Hilda, dag Robbert, dag Chris …. ook diegene die we niet genoemd hebben, dragen we een warm hart toe.
I love you
Thank you
I am sorry
Please forgive me
