Herfstvakantie – Allerheiligenvakantie
Vanuit mijn opvoeding blijft 1 en 2 november een bijzondere tijd. In eerste plaats was het voor mij, als kind, de eerste én een welgekomen vakantie in het nieuwe schooljaar! Het leek wel een eeuwigheid geleden, die “grote vakantie van acht weken”. Ja… we waren slechts acht weken verder, een eeuwigheid dus.
Een groot deel van deze week was reeds ingevuld met verplichte activiteiten. We vierden met het gezin Allerheiligen en Allerzielen. Een tijd om samen met de familie naar het kerkhof te gaan. Een bezoek aan de overleden familieleden, het bewonderen van de met bloemen versierde kerkhoven, even een kijkje nemen naar wie laatst is bijgekomen… Ooms en tantes deelden dan sereen de bijzondere nieuwtjes van het dorp.
Het is niet meer van deze tijd.
Of toch? De herfst siert het Orsmolendomein, asterbloemen sieren binnen en buiten het gebouw en de binnenkoer,
En de familieroep is meer op de voorgrond. Het verlangen om me te verbinden met mijn stamboom, op zoek naar de zo bekende familie-energie. We gaan samen op stap, en met trots wijs ik Zander mijn jongste zoon, de weg in ons ‘familiebos’.
Leuven
We volgen twee sporen, het Leuven van vandaag, én mijn Leuven. “Kijk Zander, hier heb ik chemie gestudeerd bij prof Verhulst.” We zien een gebouw dat een cultureel centrum huisvest.
“En hier, zie je die 3 dakkapellen? Daar heb ik enkele jaren ‘op kot’ gezeten.” We kijken naar een prachtig gerestaureerd pand in het Oud Begijnhof van Leuven.
Ondertussen vertel ik ronduit over mijn tijd met broers en zussen samen met moeder in Leuven, hoe we er terecht zijn gekomen, voor en na Kongo. Zander en Chris luisteren.
Na een dynamische rondleiding drinken we een welverdiende koffie en Zander warme chocomelk in ‘mijn stamcafé Gambrinus’. Hier is buiten de aanwezigen letterlijk niets veranderd.
Roots – vandaag – morgen
Het doet me deugd, ik geniet ervan dat mijn zoon geduldig luistert, én ik zijn gids mag zijn. Dit is ook jouw familie!
Deze familiedagen zijn goed voor mijn welzijn, dat voel ik. Herkenning, erkenning, een stukje thuiskomen in de onvolmaakte historiek, perfect in evenwicht!
Hoe gek het misschien klinkt, het onderduiken in het verleden, brengt me meer in het leven van vandaag; bij Chris en Zander, de Orsmolen, ons Instituut Orshof en de vele gasten.
Het lijkt wel of ik de “zegen” heb gekregen van mijn ouders en voorouders om mijn eigen leven te leiden, vandaag in verbinding met morgen.
Orsmolen – thuis
Terug thuis, is Flex helemaal happy. En wij ook!
Ik steek een kaarsje aan bij mijn boedhabeelden met de intentie dat ik me toevertrouw aan de flow van het leven, met de hulp van mijn voorouders en de universele wijsheid.
November,
Ivo
