Sterkte
Bij de vele condoleances naar aanleiding van het heengaan van ons Katrien hebben vele mensen ons «alle sterkte » toegewenst.
Ik wil graag ingaan ‘sterkte!’.
Vroeger zou ik deze intentie zeker geïnterpreteerd hebben als: ‘ ik wens je toe dat jij je beheersing waardig kan volhouden in deze moeilijke periode.
‘Ivo, hou je flink’ in de zin van: ‘echte mannen huilen niet, voor de dood nog niet’.
Inmiddels weet ik wel beter: « de kracht van kwetsbaarheid » is een weldoend, helend antwoord.
Sterkte in laten
Dat toelaten. Toestemmen, van ganser harte… Amaaai!.
Dat is niet zo simpel, daar dien je ‘sterk’ voor te zijn.
Deze sterkte is niet zo vanzelfsprekend in ons maatschappelijk bestel.
Alles toelaten?
je innerlijk laten beroeren,
hier en nu contact maken met de realiteit van je levende lijf,
je zich-steeds-vernieuwende lichamelijkheid in zijn oorspronkelijkheid ontdekken en meditatief beleven.
Zich zelf zijn ten top.
Sterkte: inzicht in oude reflexen en patronen
Het inzicht, beleven en dit ervaren, vraagt in eerste plaats acceptatie, -dat het is zoals het is (geweest)— met alle respect voor elke vorm van overleven.
Sterkte: kracht van de stilte – meditatie
Daarbij kom ik uiteraard van alles tegen, waar ik tegen ben, waartegen ik de neiging zou hebben om te vechten. Hier ‘leer’ ik mezelf verdraagzaam voelen, de gewaarwordingen aanvaarden in hun oorspronkelijkheid, opgaan in de stilte van de meditatie. ZichZelfZijn.
Het helpt me steeds meer om mijn eigen geconditioneerde reflexen te zien, het maakt me verdraagzamer ook voor deze van de ander. Het geeft me een vertrouwen dat ik, Ivo, gedragen wordt door deze stilte, door het Alles, en dat mijn leven bourgondisch is, ook al zie ik het niet altijd.
In maart nodig ik jullie ook graag uit voor een stilteweekend. Onder link vind je meer informatie