Begin juli, in Vlaanderen is de schoolvakantie reeds begonnen, na een intensieve schoolperiode heeft ook Zander afscheid genomen van zijn zes jaar basisschool, leerkrachten en vooral vrienden.
Loslaten, afscheid nemen en op weg naar iets nieuws. Het verbaast me hoe makkelijk het lijkt te gaan. Het afscheid is intens: een ernstige proclamatie, een uitbundig feest, instagram foto’s, chats heen en weer, en dan stil, een traan…, een uur later zitten we bij de inschrijvingsbalie van het college; welke richting, boeken en weekrooster in september. “Welkom Zander…!” En al zijn er eerst nog twee maanden vakantie; de resetting heeft plaats gevonden; Zander is klaar voor de nieuwe uitdaging.
Met verbazing kijk ik hoe makkelijk het gaat, het leven in hier-en-nu, tenvolle beleven!
Hoe vaak staan we niet op de rem, vanuit angst voor verlies, alles willen vasthouden wat belangrijk voor ons is; vriendschap, houvast, bevestiging, zekerheid, veiligheid, routine… (en nog veel meer).
Hoe pijnlijk en moeizaam gaat voor ons volwassen vaak het grote en kleine loslaten, omdat we menen het te kunnen vasthouden, controleren, sturen…
Niets is minder waar. We controleren, sturen enkel “het vasthouden”, en niet datgene dat we willen vasthouden, dat heeft al lang zijn transformatie ingezet.
Vakantie geeft ons de kans om alvast even de zijlijn te gaan staan en ons systeem van vasthouden te aanschouwen, en wie weet durven we aan te sluiten bij het jeugdig enthousiasme van “opstaan en weer doorgaan”.
Een fijne vakantie gewenst,
van harte welkom op de Orsmolen, voor een kopje koffie of op één van onze vakantiecursussen
Chris
