Herinnering uit een lang vervlogen tijd.
Ik herinner me
Toen ik nog een kind was
Ik een droom had
Waarin ik een dokter zag
Die verder keek
Dat er meer was dan ziekte of klacht
De mens achter de patiënt
Die hij niet meer kent
Zoals dat spelende kind van weleer
Zo kent ie zichzelf niet meer
Toen volop in z’n kracht
Nu is er alleen maar z’n klacht
Verscholen achter diens rationaliteit
Zit z’n emotionaliteit
Woede, kwaadheid, frustratie en angst
En verdriet wat ie niet ziet
Verscholen achter z’n eenzaamheid
Zit z’n spontaniteit , eerlijkheid
En z’n aardigheid, z’n ware aard
En hij bracht die mensen samen
Ook al was het mysterie zo groot
En jawel door oefening en spel
Legde hij de waarheid bloot
buiten de muren van de rationaliteit
Kwam er de waarheid van emotionaliteit
En hier achter wie je echt bent
Je ware aard in de ruimte van het voelen
Je hoeft je zelf er niet te verbergen
Niemand zal er zich aan ergeren
Spelen en stoeien met elkaar
Springen, dansen, en huppelen en knuffelen
Zo jezelf helen
Zo zal de klacht plaats maken voor kracht
Dit vanuit de wortels van wie je bent
Waar je jezelf en elkaar echt kent
Zoals je echt bent
Deze beelden, vaak heel vaag
Zag ik in een lang vervlogen tijd
Toen ik nog een kind was
Van uit het bewust zijn van wie ik was
Van uit me zelf
Verbonden met het grote zelf
Ik vroeg me af
Die dokter
Hij die een potje huilen beter vond dan een potje pillen
Bestaat die echt?
Hij bestaat wel degelijk
Hij is het die me terug bracht tot dit bewust zijn.
In een moment van het eeuwige nu
Zoals een kind dit kent
Hierdoor kwam er ook ruimte voor deze herinnering
Ik kwam er uit zware psychische problemen
Dit voor een diepe angst voor de dikwijls kille en afstandelijke wereld
De Dokter van de meest complete vorm van emotioneel lichaamswerk gericht naar het spelende kind in jezelf, ook wel genoemd psychomotorische training of therapie Lichaamsgerichte bewegings therapie. Deze man is inmiddels 76 jaar en hij doet gestaag verder.
V.V.G
Dank à Valentijn voor het delen van zijn mooi verhaal.
