Aanslag in het hart van ons – land
Een geweldige knal, schreeuwende mensen, paniek…en dood. Ons binnenste knijpt pijnlijk in elkaar. Ongrijpbaar terreur raakt ons diep . Ook ik kom er niet onderuit… Mijn gedachten gaan meer dan 70 jaar terug. Het overkwam ook ons gezin Van Orshoven: daar lag mijn vader, 2 schoten in de rug, 7 door het hoofd: een laffe moord, in naam van de oorlog, in naam van de bevrijding.
Mijn moeder heeft er toen haar 6 kinderen bij gehaald, de 7de droeg ze nog in haar buik, én samen, de werkelijkheid onder ogen ziende, hebben we gebeden, voor het zielenheil van ons vader, én vergeving van de daders.
“God vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen” waren haar woorden.
Ook na deze terreur is er leven, een vreugdevol, vredevol leven.
Makkelijk?
Dat was & is niet de vraag…
Het leven vraagt om geleefd te worden.
Samen met Chris heb ik gekeken naar de film ” de reizigster” over het leven van mijn moeder, gemaakt door VRT.
We worden geraakt door wat ze verteld:
Elke dag
“Elke dag wil ik iets moois beleven, al is het maar het zien van een bloem”
” Ik sluit aan bij de ander, anders staan we als twee vreemden tegenover elkaar en dat heeft geen zin”
” Waar zoek je God, vroeg ik de buschauffeur (In Indië). Hij antwoordde me: Ik hoef God niet te zoeken, die leeft in mij”
” Ruzie maken heeft geen zin, elke avond laat ik het los”
“Ik zei tegen mijn kinderen: ” wat wil jij zeggen, en wat jij… oké, ieder heeft nu het zijne gezegd, klaar!”
Dank je wel, moeder
Hier kan je hele verhaal horen & zien van “de reizigster”
