‘T Is begonnen met een groot verlangen, een verlangen naar loslaten -van al die lasten, van al dat moeten, een snakken naar bevrijding,…en eindelijk is het “vakantie”.
Daarom gaan we ver weg, weg van de spanning en de dagelijkse strijd, op zoek naar het vacante, de leegte, die we in de drukte van het alledaagse, verloren waren.. Daarbij laten we al het bekende achter, op weg naar anders, naar vernieuwing, naar bevrijding, naar het wonderbaarlijke, naar gelukzaligheid.
Daarom gaan we ver weg, weg van de spanning en de dagelijkse strijd, op zoek naar het vacante, de leegte, die we in de drukte van het alledaagse, verloren waren.. Daarbij laten we al het bekende achter, op weg naar anders, naar vernieuwing, naar bevrijding, naar het wonderbaarlijke, naar gelukzaligheid.
Eerst was er de drukte van het inpakken, wellicht veel te veel, …en dan eindelijk het vertrek: alles goed afsluiten, toch maar een lichtje laten branden, want alle hebben en houden zomaar achterlaten…je weet maar nooit? Nog de hond afzetten,, en voor je het goed beseft ben je aan ’t aanschuiven, op de weg of de luchthaven. Ongeduld, Spanning, stress…wanneer houdt dat nu eens op?
Het landschap verandert. Berg op, het majestueuze van geurende bossen die zo machtig-bruin en donker-groene aanwezigheid oproepen. En berg af, de weidsheid van de groene weiden, en dan uiteindelijk de oneindige zee, die onvermoeid het strand heen en weer wiegend blijft bewerken. We ploffen neer in het zwoele zand, overgoten met de zengende hitte van het zonnegeel. Eindelijk rust,…
Tja, zo simpel is dat nu ook weer niet, want het verdere verloop moet ook goed georganiseerd worden…. nieuwe omgeving, aanpassen, eten, winkels, veel drukke contacten, die ons oppervlakkig bezig houden….en zo hollen we maar verder door. De vakantie door.
Hoe is je vakantie uiteindelijk verlopen?
Natuurlijk goed, fantastisch, alle vrienden hebben het op face-book kunnen zien,…
Maar hoe is je vakantie uiteindelijk echt verlopen?
De ene is eerst goed ziek geworden, net als vorig jaar. Dit is zijn manier van al het opgekropte van de voorbije werk-thuis-periode alleen, in zichzelf te verwerken. De andere blijft wegkruipen in zijn illusionistisch Facebook-wereldje of met al zijn verlangens, in de duisternis van een of andere danstent-kroeg. Ook in boeken kun je lekker wegkruipen, en zogezegd samen zijn, en toch weer wegvluchten uit het habituele samenzijn, op zoek naar soelaas, zingeving, …naar je ware zijn, naar de bevrijdende leegte.
Vakantie = vacant
Eigenlijk was de vakantie helemaal niet vacant. Het toilet is bezet of vacant.
Dit wil zeggen: Leeg, vrij, ter beschikking voor de nieuwe gast, voor de nieuwe werkelijkheid. Maar wij geraken zo moeilijk leeg..
We zijn de leegte verloren .
‘T zijn wijzelf die het contact met de leegte losgelaten hebben, ’t zijn wij die ons afgesloten hebben, en ons vereenzelvigd hebben met de drukte, met de inspanning, met het moeten.
Op de vlucht voor wat we niet willen voelen, wat we al jaren verdringen.
Dikwijls gaat het om gebeurtenissen uit de eerste levensjaren, oude moeilijkheden of trauma’s, die we toen niet hebben kunnen verwerken, en ten prooi aan onze habituele patronen …nog altijd blijven verdringen.
We zijn de leegte verloren .
‘T zijn wijzelf die het contact met de leegte losgelaten hebben, ’t zijn wij die ons afgesloten hebben, en ons vereenzelvigd hebben met de drukte, met de inspanning, met het moeten.
Op de vlucht voor wat we niet willen voelen, wat we al jaren verdringen.
Dikwijls gaat het om gebeurtenissen uit de eerste levensjaren, oude moeilijkheden of trauma’s, die we toen niet hebben kunnen verwerken, en ten prooi aan onze habituele patronen …nog altijd blijven verdringen.
Want de leegte (lees = vakantie) is er altijd, hier en nu.
Ivo, 1 augustus 2017
